Back Up Next
Tokyo Story

 Tokyo Story

Tokyo monogatari. Ιαπωνία, 1953. Σκηνοθεσία: Γιασουτζίρο Οτζου. Σενάριο: Κόγκο Νόντα, Γιασουτζίρο Οτζου. Ηθοποιοί: Τσίσου Ρίου, Τσιέκο Χιγκασιγιάμα, Σο Γιαμαμούρα. 135 λεπτά.

 Σε επανέκδοση μια αριστουργηματική, συγκινητική ταινία γύρω από τις οικογενειακές σχέσεις και την έλλειψη ανθρώπινης επαφής σε μια αποξενωμένη κοινωνία.

 Από τα μεγάλα αριστουργήματα του Ιάπωνα Γιασουτζίρο Οτζου, ενός από τους τρεις, μαζί με τον Κουροσάβα και τον Μιζογκούτσι, μεγάλους σκηνοθέτες του ιαπωνικού κινηματογράφου. Ενα ηλικιωμένο ζευγάρι αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στο Τόκιο για να επισκεφτεί τα παιδιά  του: τον γιατρό γιο τους και την κόρη τους, που διευθύνει ένα κομμωτήριο. Ομως, τα απασχολημένα με τις δουλειές τους παιδιά, τους στέλνουν, για να τους ξεφορτωθούν, σ' ένα θέρετρο. Απογοητευμένοι, οι γονείς επιστρέφουν στο Τόκιο, αφού πρώτα η μητέρα περάσει τη νύχτα της με τη χήρα γυναίκα του δεύτερου, νεκρού γιου της, ενώ ο πατέρας μεθάει μαζί με παλιούς φίλους. Τελικά, η μόνη που δείχνει να ενδιαφέρεται πραγματικά για τους γονείς και να τους προσφέρει την αγάπη που αναζητούν είναι η χήρα νύφη τους.

 Εκείνο που ενδιαφέρει τον Οτζου είναι η διάλυση της οικογένειας. Διάλυση που παρουσιάζει μ' ένα διακριτικό αλλά σίγουρο τρόπο, με τόνους χαμηλούς, υποβάλλοντας αυτό που θέλει. Ο Οτζου σκιαγραφεί με ηρεμία, αλλά και δύναμη τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, τονίζοντας τη μοναξιά του ζευγαριού, αλλά και γενικότερα τη θλίψη που δημιουργείται μέσα απ' αυτή, και την έλλειψη ανθρώπινης επαφής. Πίσω από τις λιτές, όμορφες εικόνες του, και πέρα από τη συγκεκριμένη κοινωνική κριτική, υπάρχει μια βαθιά ηθική τοποθέτηση από μέρους του, μια ανθρώπινη, πέρα για πέρα γήινη, φιλοσοφία, που σπάνια συναντάμε σε κινηματογραφικό έργο. Μια ταινία-σταθμός, όχι μόνο για τον ιαπωνικό, αλλά και γενικότερα για τον παγκόσμιο κινηματογράφο, που βλέπεται και ξαναβλέπεται με την ίδια πάντα συγκίνηση.

 

Τόκιο στόρι

 «Τόκιο στόρι» («Tokyo Monogatari»). Φρέσκια επανέκδοση ενός από τα αριστουργήματα του Γιαζουχίρο Όζου, όπου σαν θρόισμα ανέμου, σαν μελαγχολικό ποίημα και σαν ελεγεία διακριτικού θρήνου, ένα ζευγάρι παραδοσιακών και ηλικιωμένων από την επαρχία έρχεται και πέφτει πάνω στους γρήγορους ρυθμούς και την αποξένωση των παιδιών τους, που έχουν αφομοιωθεί από τα νέα ήθη της πρωτεύουσας!

Back Home Up Next