Back Up Next
Μαζί ποτέ

Μαζί ποτέ

Gegen die Wand/Head On. Γερμανία /Τουρ κία, 2003. Σκηνοθεσία-σενάριο: Φατίχ Ακίν. Ηθοποιοί: Μπιρόλ Ουνέλ, Σιμπέλ Κεκιλί, Κατρίν Στρίμπεκ, Γκούβεν Κιράκ. 121 λεπτά.

Ενας απραγματοποίητος έρωτας ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι Τούρκων της Γερμανίας, σε μια ταινία που συνδυάζει την κωμωδία με το δράμα. Χρυσή Αρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου.

 Στην τουρκική κοινότητα της Γερμανίας μας μεταφέρει στη βραβευμένη με τη Χρυσή Αρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου ταινία του ο Τούρκος σκηνοθέτης (που εδώ και χρόνια εργάζεται στη Γερμανία) Φατίχ Ακίν. Η νεαρή Σιμπέλ, Γερμανίδα τουρκικής καταγωγής που ζει στο Αμβούργο, θέλει να δραπετεύσει από την καταπιεστική ζωή της μουσουλμανικής οικογένειάς της, γι' αυτό και προσποιείται απόπειρα αυτοκτονίας. Για να γλιτώσει από την ντροπή που η απόπειρά της φέρνει στην οικογένειά της αλλά και να μπορέσει να ζήσει μια ανεξάρτητη ζωή, η Σιμπέλ πείθει έναν άλλο απογοητευμένο από τη ζωή, τον 40χρονο Καχίτ, που κι αυτός είχε αποπειραθεί ν' αυτοκτονήσει, να την παντρευτεί, μ' έναν έστω λευκό γάμο.

 Η συζυγική ζωή τους περιορίζεται στο διαμέρισμα που μοιράζονται, ενώ ο καθένας ακολουθεί τη δική του ζωή: η Σιμπέλ απολαμβάνοντας την ελευθερία της, πηγαίνοντας με διάφορους άντρες κι ο Καχίτ βλέποντας την πρώην γυναίκα του. Κάποτε όμως ο έρωτας θα χτυπήσει και τους δύο, μόνο που αυτό θα συμβεί σε διαφορετικό χρόνο, οδηγώντας σε παρεξηγήσεις και τραγωδία.

 Με βάση ένα επίκαιρο θέμα, τη σύγκρουση του ισλαμικού με το δυτικό πολιτισμό, ο Ακίν έφτιαξε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ταινία που στηρίζεται σε καθαρά ρεαλιστικά στοιχεία για να αναπτύξει την πλοκή της.

 Ο σκηνοθέτης, όπως ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο, στηρίχτηκε σε προσωπική εμπειρία (μια πολύ καλή φίλη του του είχε κάποτε προτείνει να κάνουν λευκό γάμο) για να αφηγηθεί μια ιστορία έρωτα, συνδυάζοντας το κωμικό στοιχείο με το δράμα και την τραγωδία.

 Η Σιμπέλ εκφράζει την αγωνία και το μαρτύριο πολλών νεαρών Τουρκάλων που σε μια σύγχρονη κοινωνία (και όχι μόνο της Γερμανίας αλλά και μιας Τουρκίας που θέλει να ενσωματωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση) έρχονται σε σύγκρουση με τις στενές, καταπιεστικές αντιλήψεις των ορθόδοξων μουσουλμανικών οικογενειών τους, όπου η γυναίκα είναι υποχείριο του ανδρός που την προστατεύει και την μεταχειρίζεται σαν σκλάβα του. Από την άλλη, ο Καχίτ είναι ένας «χαμένος», παντρεμένος κάποτε με μια γυναίκα για την οποία δεν ξέρουμε πολλά και ο οποίος βρίσκει καταφύγιο στα ναρκωτικά. Αν για τη Σιμπέλ ο γάμος σημαίνει ελευθερία, για τον Καχίτ αυτός είναι ένας τρόπος να ξεφύγει από τη μανία αυτοκτονίας. Στη συνέχεια όμως, όταν την ερωτευτεί κι εκείνη δεν ανταποκρίνεται στον έρωτά του, θα οδηγηθούμε αναπόφευκτα στην τραγωδία.

 Υπάρχουν κάποιες αδυναμίες στην ταινία, στο σενάριο αλλά και στις ερμηνείες (ιδιαίτερα της Σιμπέλ Κεκιλί, που ο Ακίν τη βρήκε κυριολεκτικά από το δρόμο, με μόνη εμπειρία της ρόλους σε πορνοταινίες), ο Ακίν όμως στήνει με πάθος τις σκηνές του (ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε σε χρονολογική σειρά), τονίζοντας τα ρεαλιστικά, όσο ωμά κι αν είναι συχνά, στοιχεία τους, καταφέρνοντας τελικά, με το πάθος και το πείσμα του, να πείσει το θεατή. 

Back Home Up Next